سایت جـامع آستـان وصـال شامل بـخش های شعر , روایت تـاریخی , آمـوزش مداحی , کتـاب , شعـر و مقـتل , آمـوزش قرآن شهید و شهادت , نرم افزارهای مذهبی , رسانه صوتی و تصویری , احادیث , منویـات بزرگان...

غزل مناجاتی با خداوند

شاعر : محمد فردوسی
نوع شعر : توسل
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : غزل

در پیـشگــاه قــدسی تو ای خــدای من            می دانــم اینکه رنــگ ندارد حنــای من

ازبس که توبه کردم و توبه شکسته ام            چنگی به دل نمی زند این تـوبه های من


یا رب ببین که از سر تکـرار معصیت            دیگــر شکـسـته قبح معــاصی برای من

گر تو مرا رها کنی از دست می روم            بی لطف تو شود دل دوزخ، ســرای من

ای مالکی که فضل بریّه از آن توست            دستـی  بکش به روی ســر بی نوای من

سوگند می خــورم به مــقام ربــوبیـت            جـــز آســتــان تــو نـبــوَد الـتــجــای من

آن فــطــرسم که در پی قـنـداقـه آمـدم            یعنـی شـکـسـتـه بـال و پــر ربّـنــای من

امشب بیا به خـاطـر اربــاب بی کـفـن           منّت گــذار و درگـذر از این خـطای من

جان حسین ... روزی ما را رقم بزن            امضـا نـمــای تـذکــره ی کــربــلای من

نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ایراد محتوایی یا معنایی در مصرع اول بیت؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و همچنین انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.



یا اینکه مُهـر خاتمه خورده به نار تو             آزاد و خودسر است عنــان هوای من